Μητέρα του συλληφθέντα, Νίκου Ρωμανού
Αυτή η γυναίκα μάλλον δεν πάει καλά. Συνεχίζει να λέει οτι ο γιός της είναι καλό παιδί και δεν έκανε τίποτα ναι ρε κοπελιά δεν έκανε απλά έκλεψε και ήταν σαν μια μίνι τρομοκρατική οργάνωση ναι ρε.
Αυτή έφτασε να γράψει και βιβλίο δείτε κάποια αποσπάσματα.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Επίκαιρα», μέσα στις λέξεις, υπάρχει μια περιγραφή που σοκάρει: Πίσω από τη γενιά των αντιεξουσιαστών που έκαιγαν την Αθήνα το 2008 και εξελίχθηκαν στη «νέα τρομοκρατία» του σήμερα κρύβονται οι ίδιοι οι γονείς τους.
Ο τρελός δρόμος του έρωτα είναι μια ιστορία παράνομου πάθους ανάμεσα σε μια γνωστή κυρία των βορείων προαστίων και ενός αρχιμανδρίτη, με φόντο και την Αθήνα του Δεκεμβρίου του 2008.
Η πρωταγωνίστρια, Δανάη, μητέρα δύο εφήβων αγοριών, τα οποία δηλώνουν αναρχικοί, ακολουθεί κατά πόδας το μικρότερο γιο της, Ανάστη, που συμμετέχει στη λεηλασία της Αθήνας πριν από τέσσερα χρόνια.
Το πώς συνάδει το αστικό υπόβαθρο των παιδιών με την οργή και τους βανδαλισμούς, όπως εκδηλώθηκαν τότε στο κέντρο της πρωτεύουσας, εξηγεί η συγγραφέας: «Ο Ανάστης. Ο καλοαναθρεμμένος και μοσχαναθρεμμένος γιος της με τα ιδιωτικά σχολεία, τη μουσική, το σκι, ήταν εκεί με μια βαριοπούλα μεγαλύτερη από το μπόι του και έσπαγε βιτρίνες», καθώς «μπορείς να είσαι αναρχικός και σνομπ μαζί; Μπορείς, αν είσαι παιδί των Βορείων Προαστίων»…
Η κυρία Νάσιουτζικ, σύμφωνα με τα «Επίκαιρα», στο πλαίσιο του μυθιστορήματος πάντα και μέσω της ηρωίδας της, σχολιάζει την ενδεδειγμένη συμπεριφορά γονιών παιδιών που εκδηλώνουν ροπή προς τη βία και την τρομοκρατία.
«Λένε ότι οι γονείς των εκκολαπτόμενων αναρχικών (όπως άλλοτε των κομμουνιστών) περνούν από όλα τα στάδια του πάθους: άρνηση, οργή, θυμό, παραίτηση, αποδοχή. Έτσι, αφού η Αλίκη είχε μεγαλώσει μέσα στο Ekali Club δυο γιους αναρχικούς και αφού κατάλαβε πόσο μάταιο ήταν να αντιστέκεται στην ορμή της ιστορίας με τον πρώτο της γιο, έκανε αυτό που έπρεπε ως σωστή μάνα μόλις είδε και τον δευτερότοκο, 13 χρονών σκατό, που δεν είχε βγει ακόμα από το αβγό του να ξεσαλώνει στις διαδηλώσεις: Έστειλε τον οδηγό να του αγοράσει ένα γερό κράνος, άριστης ποιότητας, απ’ αυτά που φορούν οι μανιώδεις μοτοσικλετιστές».
Ειδικά στο τέλος θέλω να πω και κάποια πράγματα.Πρώτον κοπελιά παρόλο που ο κομμουνισμός με την αναρχία έχουν αρκετές ομοιότητες αυτές οι λίγες διαφορές ειναι αρκετές.Στον κομμουνισμό μετά την ταξική επανάσταση γίνεται κομμουνιστικό κράτος με νόμους στην αναρχία γίνεται χάος μάλλον οι γιοί σου δεν ήξεραν τι σημαίνει αναρχισμός.Παλιά που λες οτι περνούσαν όλα τα στάδια πάθους πρέπει να είσαι χαζή αν ήσουν στην Ρωσία Κίνα Κούβα φυσικά και θα γινόσουν Κομμουνιστής στην Αμερική και στους ιμπεριαλιστές η Προπαγάνδα είχε τόσο εξελιχτεί που στο άκουσμα του Κομμουνισμού βγάζανε σπυριά.Ο Μιχαήλ Μπακούνιν δεν τα σκέφτηκε έτσι όπως οι γιοί σου νομίζανε οτι ξέρανε.
Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική και αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή.
Ο κομμουνισμος ως πολιτική έννοια συνήθως σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας επικεντρωμένης σε ένα οικονομικό σύστημα το οποίο θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και αποκεντρωμένα, χωρίς αγορά, κράτος ή διακριτές κοινωνικές τάξεις. Συνήθως η κοινωνία αυτή θεωρείται αχρημάτιστη, υπάρχουν ωστόσο και εναλλακτικές, παραπλήσιες αντιλήψεις οι οποίες διατηρούν την έννοια του χρήματος και μιλούν για ισότητα μισθών
Άρα καμία σχέση ο Κομμουνισμός πραγματοποιήθηκε η αναρχία δεν γίνεται να γίνει ποτέ.Άρα οι μανάδες που λες με τον πόνο και τα άλλα είναι ανάλογα σε ποια χώρα βρίσκονταν,εποχή,καταστάσεις.Σκέψου Εμφύλιο.
ΠΧ τώρα οι μανάδες αν οι γιοί τους γίνουν Κομμουνιστές δεν θα πούν τίποτα και γιατί να πουν
γιατι έχουμε δημοκρατία
Όπως είχε πει ένας μεγάλος φιλόσοφος
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.»
Ισοκράτης (436 π.Χ.- 338 π.Χ.)
Αυτή η γυναίκα μάλλον δεν πάει καλά. Συνεχίζει να λέει οτι ο γιός της είναι καλό παιδί και δεν έκανε τίποτα ναι ρε κοπελιά δεν έκανε απλά έκλεψε και ήταν σαν μια μίνι τρομοκρατική οργάνωση ναι ρε.
Αυτή έφτασε να γράψει και βιβλίο δείτε κάποια αποσπάσματα.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Επίκαιρα», μέσα στις λέξεις, υπάρχει μια περιγραφή που σοκάρει: Πίσω από τη γενιά των αντιεξουσιαστών που έκαιγαν την Αθήνα το 2008 και εξελίχθηκαν στη «νέα τρομοκρατία» του σήμερα κρύβονται οι ίδιοι οι γονείς τους.
Ο τρελός δρόμος του έρωτα είναι μια ιστορία παράνομου πάθους ανάμεσα σε μια γνωστή κυρία των βορείων προαστίων και ενός αρχιμανδρίτη, με φόντο και την Αθήνα του Δεκεμβρίου του 2008.
Η πρωταγωνίστρια, Δανάη, μητέρα δύο εφήβων αγοριών, τα οποία δηλώνουν αναρχικοί, ακολουθεί κατά πόδας το μικρότερο γιο της, Ανάστη, που συμμετέχει στη λεηλασία της Αθήνας πριν από τέσσερα χρόνια.
Το πώς συνάδει το αστικό υπόβαθρο των παιδιών με την οργή και τους βανδαλισμούς, όπως εκδηλώθηκαν τότε στο κέντρο της πρωτεύουσας, εξηγεί η συγγραφέας: «Ο Ανάστης. Ο καλοαναθρεμμένος και μοσχαναθρεμμένος γιος της με τα ιδιωτικά σχολεία, τη μουσική, το σκι, ήταν εκεί με μια βαριοπούλα μεγαλύτερη από το μπόι του και έσπαγε βιτρίνες», καθώς «μπορείς να είσαι αναρχικός και σνομπ μαζί; Μπορείς, αν είσαι παιδί των Βορείων Προαστίων»…
Η κυρία Νάσιουτζικ, σύμφωνα με τα «Επίκαιρα», στο πλαίσιο του μυθιστορήματος πάντα και μέσω της ηρωίδας της, σχολιάζει την ενδεδειγμένη συμπεριφορά γονιών παιδιών που εκδηλώνουν ροπή προς τη βία και την τρομοκρατία.
«Λένε ότι οι γονείς των εκκολαπτόμενων αναρχικών (όπως άλλοτε των κομμουνιστών) περνούν από όλα τα στάδια του πάθους: άρνηση, οργή, θυμό, παραίτηση, αποδοχή. Έτσι, αφού η Αλίκη είχε μεγαλώσει μέσα στο Ekali Club δυο γιους αναρχικούς και αφού κατάλαβε πόσο μάταιο ήταν να αντιστέκεται στην ορμή της ιστορίας με τον πρώτο της γιο, έκανε αυτό που έπρεπε ως σωστή μάνα μόλις είδε και τον δευτερότοκο, 13 χρονών σκατό, που δεν είχε βγει ακόμα από το αβγό του να ξεσαλώνει στις διαδηλώσεις: Έστειλε τον οδηγό να του αγοράσει ένα γερό κράνος, άριστης ποιότητας, απ’ αυτά που φορούν οι μανιώδεις μοτοσικλετιστές».
Ειδικά στο τέλος θέλω να πω και κάποια πράγματα.Πρώτον κοπελιά παρόλο που ο κομμουνισμός με την αναρχία έχουν αρκετές ομοιότητες αυτές οι λίγες διαφορές ειναι αρκετές.Στον κομμουνισμό μετά την ταξική επανάσταση γίνεται κομμουνιστικό κράτος με νόμους στην αναρχία γίνεται χάος μάλλον οι γιοί σου δεν ήξεραν τι σημαίνει αναρχισμός.Παλιά που λες οτι περνούσαν όλα τα στάδια πάθους πρέπει να είσαι χαζή αν ήσουν στην Ρωσία Κίνα Κούβα φυσικά και θα γινόσουν Κομμουνιστής στην Αμερική και στους ιμπεριαλιστές η Προπαγάνδα είχε τόσο εξελιχτεί που στο άκουσμα του Κομμουνισμού βγάζανε σπυριά.Ο Μιχαήλ Μπακούνιν δεν τα σκέφτηκε έτσι όπως οι γιοί σου νομίζανε οτι ξέρανε.
Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική και αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή.
Ο κομμουνισμος ως πολιτική έννοια συνήθως σχετίζεται με μια μορφή κοινωνίας επικεντρωμένης σε ένα οικονομικό σύστημα το οποίο θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και αποκεντρωμένα, χωρίς αγορά, κράτος ή διακριτές κοινωνικές τάξεις. Συνήθως η κοινωνία αυτή θεωρείται αχρημάτιστη, υπάρχουν ωστόσο και εναλλακτικές, παραπλήσιες αντιλήψεις οι οποίες διατηρούν την έννοια του χρήματος και μιλούν για ισότητα μισθών
Άρα καμία σχέση ο Κομμουνισμός πραγματοποιήθηκε η αναρχία δεν γίνεται να γίνει ποτέ.Άρα οι μανάδες που λες με τον πόνο και τα άλλα είναι ανάλογα σε ποια χώρα βρίσκονταν,εποχή,καταστάσεις.Σκέψου Εμφύλιο.
ΠΧ τώρα οι μανάδες αν οι γιοί τους γίνουν Κομμουνιστές δεν θα πούν τίποτα και γιατί να πουν
γιατι έχουμε δημοκρατία
Όπως είχε πει ένας μεγάλος φιλόσοφος
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.»
Ισοκράτης (436 π.Χ.- 338 π.Χ.)
.png "English"){kind=small}
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου